RAPOON – Disappeared Redux
CD 2012
Zoharum [ZOHAR 029-2]
autor recenzji / reviewed by: Rafał Nowotny
PL: Robin Storey jest jednym z tych artystów na scenie niezależnej, który zdecydowanie cierpi na twórcze i wydawnicze ADHD. Efektem 20 lat aktywności w służbie sztuki jest ponad 40 pełnowymiarowych wydawnictw pod szyldem Rapoon. W samym tylko 2012 roku ukazały się cztery płyty, w tym dwie wydane przez rodzimą oficynę Zoharum. Kreatywność godna podziwu, pytanie tylko czy przekłada się to na jakość? Niestety nie znam na nie odpowiedzi, gdyż nie dane było mi obcować z każdą produkcją ‘hiperaktywnego’ Brytyjczyka. ‘Disappeared Redux’ nie jest do końca nowym wydawnictwem Rapoon. W 2010 roku amerykańska dystrybucja Magnatune wydała ów materiał w postaci cyfrowych plików, a także na limitowanej płycie CD-R. Wersja wytłoczona przez Zoharum została poddana nowej obróbce dźwięku, a niektóre kompozycje zostały ponownie nagrane i przearanżowane.
Tematem wiodącym i scalającym całość jest motyw zaginionych ludzi. Ich zniknięć w niewyjaśnionych okolicznościach i śladów, które po sobie zostawili. Szczątków energii tlącej się w zakamarkach miejsc, w których przebywali. Energii będącej oprócz wspomnień jedynym świadectwem ich bytności. Do tego opustoszałego świata wprowadza nas energiczna, aczkolwiek niepozbawiona dozy nostalgii, melodia pianina, przywodząca na myśl miniatury Philipa Glassa. Z wybrzmieniem ostatniej nuty wkraczamy do miejsc, gdzie echa zaprzeszłych emocji promieniują od pozostawionych przedmiotów i ścian. Postrzępione, lekko wykoślawione dźwięki pulsują w pustej, poszarzałej przestrzeni. Czasem emocjonalny półmrok rozświetlą dźwięki osamotnionego fortepianu, na którym nikt już nie zagra. Budzą się wspomnienia i refleksje nad pustką, której przyczyny nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Wszystkie przyszumy i trzaski w tle są zmarszczkami na rezonujących falach, niosących niedokończone ostatnie myśli.
Ciemny, ziemisty zindustrializowany ambient, ubarwiony pogłosami. Chropowate, wyciszone drony i szare, nieco wyblakłe muzyczne pejzaże. Wszystko otulone brzmieniem lo-fi, dodającym frapującej atmosfery. Poczucia czyjejś obecności w pokoju, a może tylko jej reminiscencji.
—
ENG: Robin Storey is one of those artists on the independent scene, which definitely suffers from creative and publishing ADHD. The result of 20 years of activity in the service of art is more than 40 full-length publications under the name Rapoon. In the only 2012 four CDs has been released, including two issued by Polish label Zoharum. Admirable creativity, the only question is it being transferred into the quality? Unfortunately I do not know the answer, because was not given for me to commune with every production of ‘hyperactive ‘ Brit. ‘Disappeared Redux ” is not entirely new album of Rapoon. In 2010, the American distribution Magnatune released that material in the form of digital files, and also on the limited edition CD-R. Version pressed by Zoharum has undergone a new sound mixing and some tracks were re-recorded and rearranged.
A motive of missing people is a leading theme and blending the integrity. Of their disappearing in unexplained circumstances and tracks of themselves which they left behind. Of remains of the energy smouldering in corners of places in which they stayed. Of energy being an only testimony of their sojourn apart from memories. To this desolate world introduces us energetic, although not deprived of the dose of nostalgia, the piano melody, making think of Philip Glass miniatures. With resounding of the last note we enter into places where echoes of past emotions radiate from the leftover items and walls. Shredded, lightly deformed sounds are pulsing in the blank, greyish space. Sometimes the emotional dimness is lightened by the sounds of the forlorn grand piano, on which nobody will play. It awakens memories and reflections over the emptiness, of which reasons we aren’t able to understand. All acoustic noises and cracks in the background are the wrinkles on resonating waves, carrying the unfinished last thoughts.
Dark, earthy industrialized ambiance, colored by numerous reverberations. Rough, quietened drones and gray slightly faded musical landscapes. All wrapped in lo-fi sound adding the fascinating atmosphere. A sense of someone’s presence in the room, and maybe only its reminiscence.
Santa Sangre 